انگشتر سه گانه

انگشتر روی میز چوبی کوچکی قرار داشت، درخششی آرام که اتاق نیمه‌تاریک را روشن می‌کرد. الهام، انگشتر را برداشت و نگاهی عمیق به سه الماس درخشانش انداخت. هر کدام از آن‌ها برایش معنایی داشت. اولین الماس یادآور روزهایی بود که در کودکی با مادرش کنار ساحل می‌نشست و شن‌های نرم را زیر انگشتانش حس می‌کرد. الماس دوم، او را به روزی می‌برد که عشقی پاک و بی‌همتا را در قلبش یافت، روزی که نگاهش با نگاه او گره خورد. اما سومین الماس برای آینده‌ای بود که هنوز نیامده بود، آینده‌ای که امید داشت درخششی بی‌پایان داشته باشد.

او به آرامی انگشتر را به انگشتش گذاشت و لبخند زد. این انگشتر چیزی بیشتر از یک زیورآلات بود؛ گویی داستان زندگی‌اش را در خود داشت. با هر نگاه به آن، او نه تنها گذشته‌اش را مرور می‌کرد، بلکه دلش برای آینده‌ای روشن‌تر می‌تپید.